Niedźwiedź andyjski

Niedźwiedź andyjski (Tremarctos ornatus) nazywany jest także niedźwiedziem peruwiańskim (ze względu na miejsce występowania) lub okularowym (z powodu charakterystycznej ,,maski” koloru jasnobrązowego, kontrastującej z czarnym ubarwieniem reszty ciała tego gatunku). Niedźwiedź andyjski zamieszkuje górzyste rejony zachodniej części kontynentu południowoamerykańskiego, rejony Boliwii, Ekwadoru, Peru i Wenezueli. Ciężar ciała samców może wynosić nawet 130 kg, jednak samice nie osiągają takich rozmiarów i ważą najwyżej 65 kg. Chociaż dieta niedźwiedzia andyjskiego bogata jest w owoce, pędy i liście, nie gardzi on także niewielkimi zwierzętami.
Bywa, że atakuje większe gatunki (jelenie), jednak rzadko w pojedynkę- niedźwiedź andyjski czasami wybiera samotniczy tryb życia, z reguły jednak spotyka się ministada liczącego kilka sztuk.

Niedźwiedź andyjski należy do gatunków zagrożonych wyginięciem. Jest objęty specjalnym międzynarodowym programem hodowlanym, do którego włączają się kolejne ogrody zoologiczne, mającym na celu wspomaganie rozrodu tego gatunku. W wyniku trwającej 8 miesięcy ciąży samica rodzi z reguły jedno, czasami dwoje lub troje młodych. Dojrzałość płciową osiągają one w wieku ok. 3 lat. Brakuje danych odnośnie maksymalnej długości życia na wolności, jednak w niewoli niedźwiedzie andyjskie dożywają średnio 30- 35 lat.